Sonra dönüp bakıyorsun... Geriye bakmayacağına kaç kere söz vermiş olsan da bakıyorsun işte.. Hızlıca akıp giden saatleri düşünürken buluyorsun kendini.. Bakmamak için ettiğin yeminlere mahcup olurken buluyorsun kendini..
Sezen Aksu dinlerken buluyorsun kendini... Seni anlatıyor, seni ve seni sensizlikle bırakamadığın zamanları.. Küskünlüklerin dağ gibi birikmiş ve kolunu kımıldatacak derman bulamıyorsun kendinde... Bir bardak suyun temizliğine ve saflığına saatlerce bakarken buluyorsun kendini.. Su gibi kalamadığın için üzülüyorken yakalıyorsun seni..
Gitmek kolay ya sonrası? Sadece geçmişle hesaplaşmıyorsun.. Gelecek günler sana yük oluyor biliyorsun... Ya yanılsamaya çıkarsa yollarım diye düşündüğün her an aslında kaybediyorum bunları düşünürken diye dalıyorsun..
En ağırı ise belirsizlik üzerine kurduğun hayaller... Yarın yok... Anı yakala dedikleri şeyle ya mutlu olup daha sonrasında pişmanlıkları biriktireceksin ya da anlardan vazgeçip yaşanmamışlığın hüznünü yaşayacaksın bir ömür boyu..
Üçüncü bir seçenek var tabi. Ama o kadar korkuyorsun ki hayal kırıklıklarından o yüzden o seçeneği aklından bile geçirmek istemiyorsun.. Hayat vermiyor işte.. İsyan edip yok olabilirsin.. Ya da düşünmeyebilirsin.. Ya da ağlayabilirsin kapalı bir soguk gun havasında...
Sorgu bir cehennem.. Demir büyük gri kapıların soğukluğunda ve yalnız...
Ve solar elbet her yürek 😔
